Hayat tam gaz giderken içerisinde zamanın su gibi akıp gittiğinide farketmemek imkansız. Ordu'da bir sene kalmayı düşünürken 2. senemdeyim. Artık eskisi gibi hergün erken kalkıp deniz manzarasına doğru kahvaltı yapmıyorum. Yine erken kalkıyorum ama zevk derecesinde düşüş var. Bazı seyler ilginçlikten çok monotonluğa dönüşüyor.
Bu zamana kadar hep hayatları, insanları, olayları seyrettim. Çoğu zaman bu en kolay yoldur. Ama böyle ne kendime nede başkalarına birşeyler katabiliyorum. Yaptığım eğlenceler sadece o an eğlenmek için peki herkesle beraber eğlenmenin zevki?
Ailem sizi özledim. Memleketimi özledim. Bu aralar duygusallaştım. En ufak şeyde gözüm doluyor ve yaşlar yer çekiminin eşsiz cazibesine kapılarak ona doğru süzülüyor. Önceleri sevdiğim müzikleri dinlemek bile mutlu ederken şimdi yeterli gelmez oldu.
Hayatı daha eşsiz hale getirmek için zamanı daha iyi değerlendirmeliyim. Bunu için elimden geleni yapıcam ve kendime daha detaylı planlar hazırlıyacağım.??? Az durun DA hayat hangi plana uyuyor. Hayatı eşsiz hale getirmenin başka bir yolu olmalı. Öncelikle bu yola girmeliyim ve çözümü yolda ilerlerken bulabilirim. evet evet işte bu. kim demiş sorunlar konuşularak çözülür, ben bunu yazarak buluyorum:)
Ah kulağımda kulaklık ve şimdi sevdiğim müzik çalıyor. You should really now!
Yok yok hala sevdiğim müzigi dinlemek beni mutlu ediyor. azda olsa işte idare edicez. zaten elindeki mutlu olma seçeneklerini değerlendirenler gerçekten mutlu olmuyormu. bu seçenekleri beyenmeyenlerin yüzünüde en mükemmel olaylar bile güldüremiyor.
Bu yazının altınada öğrencilerimle olan bir resmi ekliyorum. Bilin bakalım ben hangisiyim:)
